"Onder het volk waar ik werkte was angst voor de wederkomst. Toen Jezus niet terugkwam, haakte een groep christenen af," vertelt Anne Stoppels, veldwerker van Wycliffe Bijbelvertalers. "Het zou fijn zijn als er minder ‘hel en verdoemenis wordt verkondigd." Tot 2002 heeft ze jarenlang in Papoea-Nieuw-Guinea gewoond. Aan de hand van audiobijbels zag ze hoe het Evangelie mensenlevens kan veranderen. "Bijbelvertaalwerk is te vergelijken met het vijlen van messen."
"Toen ik 9 jaar was, werd het geloof van mijn ouders vernieuwd," herinnert Anne zich nog goed. "Ik kreeg een dagboekje. De basis van mijn verlangen naar Gods goedheid en vrede voor de hele wereld werd daar gelegd." Jaren later werd haar droom werkelijkheid door bij een volk te gaan wonen, ver van Nederland vandaan. In de jaren ’70 werd onder het Onobasulu-volk een levende kerk gesticht. De vraag naar bijbelvertalers stond lange tijd open. Inmiddels is ruim 70 % van het Nieuwe Testament vertaald. Anne: "Daarnaast zijn er evangeliën en audio-bijbels verspreid. Er zijn zelfs mp3 spelers ontwikkeld die werken op zonne-energie, goed bestand tegen een vochtig en tropisch klimaat."
"Onder het volk waar ik werkte was angst voor de wederkomst. Toen Jezus niet terugkwam, haakte een groep christenen af"
Verwarring over de wederkomst
De bijbelvertaalster merkt op dat angst een grote rol speelt onder de taalgroep die uit naar schatting 1.400 mensen bestaat. "Toen het jaar 2000 in zicht was, waren mensen bang voor de wederkomst. Er waren geruchten dat Christus rondom het nieuwe millennium zou terugkeren. De angst werd aangewakkerd door hel-en-verdoemenis-predikers. We lieten zelfs een speciale uitgave vertalen over angst voor het jaar 2000. Onze boodschap was dat angst niet nodig is, omdat God liefdevol is. Toen in de eerste maanden van 2000 bleek dat Christus niet terug was gekeerd, raakte een grote groep teleurgesteld en zei men het geloofsleven vaarwel. Angst is geen basis voor een blijvende relatie."
"Gelukkig is er ook een grote groep trouw gebleven. Sommigen keren zelfs weer terug naar het christelijk geloof." De eenzijdige focus van sommige lokale predikanten op het oordeel en de hel toont volgens Anne aan dat bijbelvertaling hard nodig is.
Vragend naar een bemoedigende gebeurtenis noemt ze Joseph, één van de lokale vertalers. "We waren bezig met het vertalen van Lukas 7, over de zondares die Jezus zalft. Joseph had in de eerste versie vertaald: 'Wie weinig liefheeft wordt ook weinig vergeven'. Deze vertaling wilde ik corrigeren zodat datgene wat in de grondtekst staat, overeind blijft: 'wie weinig vergeven is, heeft ook weinig lief'. Het bleek dat Joseph zijn eigen vertaling logischer vond. Jezus zegt toch altijd dat we moeten liefhebben, dus degene die niet liefheeft is fout en zijn zonden worden dan ook niet vergeven. Logisch toch? Maar de logica van het Koninkrijk is ook hier zoals zo vaak andersom."
"Na een lang gesprek over dit verhaal zei Joseph: ‘Op hetzelfde moment dat wij de Bijbel aan het vertalen zijn, vertaalt de Bijbel ons’. Hij had namelijk een verandering van denken ervaren. Zijn uitspraak is overigens nog beter te begrijpen als je weet dat het woord voor vertalen in het Onobasulu ook te maken heeft met veranderen. Over de veranderende kracht van Gods woord gesproken!"
"Bijbelvertaalwerk kun je zien als het vijlen van messen. Je voelt nog iets ruws en samen gaan we net zo lang door, totdat het ‘tweesnijdend zwaard’ scherp is"
Na haar huwelijk met Sake Stoppels is Anne nog parttime vanuit Nederland betrokken bij het project. Ze werkt op afstand aan de vertaling en brengt jaarlijks een werkbezoek aan Papoea Nieuw Guinea. "In maart was ik er weer. Samen met de Onobasulu vertalers controleerde ik de proefvertaling van Paulus’ brieven aan de Tessalonicenzen en een bijbelstudieboekje. Vers voor vers namen we het vertaalwerk als team door. Je komt dan altijd dingen tegen die nog verduidelijkt of veranderd moeten worden. Bijbelvertaalwerk kun je zien als het vijlen van messen. Je voelt nog iets ruws en samen gaan we net zo lang door, totdat het ‘tweesnijdend zwaard’ scherp is."
Anne vindt het belangrijk dat er in plaats van ‘hel en verdoemenis’ meer ruimte zal ontstaan voor de boodschap van Gods verlossingswerk. Ze deelt 1 Tessalonicezen 5:9, vanuit het Onobasulu letterlijk naar het Nederlands vertaald: ‘Het is niet Gods doel dat wij Zijn woede/toorn krijgen. Welnee, het is Zijn doel dat wij gered worden door onze Heer Jezus Christus.’
Praatmee