"Met veel vooroordelen ging ik naar een conferentie met evangelische sprekers. Ik vreesde veel oppervlakkigheid. Maar de Heere schonk mij een gezegende dag." Ds. W. Pieters hecht veel waarde aan "zuivere prediking" en de gereformeerde leer. De tijd dat de predikant van de hersteld hervormde gemeente in Garderen dacht dat hij het zelf het beste wist hoe het met de geestelijke staat van een mens was, is al geruime tijd voorbij. "Oordelen was een grote zonde in mijn leven."

Op 17-jarige leeftijd wist Pieters het zeker. "Ik had een sterke godservaring. Op dat moment had God mij bekeerd. Ik kreeg zekerheid in mijn hart en weet sindsdien dat God mijn zonden heeft vergeven." Dit staat niet los van zijn roeping als predikant. "Dat verlangen werd direct in mij gelegd. In mijn ogen kon ik mijn tijd niet op een andere manier zinvol besteden." Na zijn beginperiode heeft Pieters de nodige lessen geleerd. "Vroeger heb ik gedacht dat ik over andere mensen moest vinden dat ze wel of niet bekeerd waren," gaat de predikant verder. "Daar ben ik van teruggekomen. Dat is niet mijn taak. Ja, ik ben voorzichtiger geworden."

Hij herinnert zich een conferentie, waar ook evangelische sprekers aan het woord zouden komen. "Ik zie mijzelf nog zitten met mijn vooroordelen: ‘Het wordt vast een oppervlakkige boodschap.’ Vervolgens hoorde ik een krachtige toespraak over de lijdende knecht des Heeren. God paste Zijn Woord toe aan mijn hart. Opnieuw werd het wonder van Christus voor mij zichtbaar."

"Daarnaast heb ik roddelen afgeleerd. Een grote zonde. Het gekke is dat die zonde min of meer vanzelf ontstaat. Zonder slechte bedoelingen of plannen. Praten over een ander wordt ongemerkt kwáád spreken over die ander."

Zijn ogen werden geopend door een boekje van ds. Ralevic uit Joegoslavië over het goede en slechte gebruik van de tong. "De grens ligt bij kwaad spreken. Als ik als predikant voor iemand waarschuw vanwege een onaanvaardbare levensstijl, is dat geen roddel. En als iemand kritische kanttekeningen plaatst bij een preek die iedereen heeft gehoord, is er geen sprake van kwaad spreken. Die preek is hier in het openbaar gehouden. Maar wanneer ik elders een preek hoor, heb ik geen enkele reden meer om mij in Garderen hierover kritisch uit te laten. Kritiek is dan niet op zijn plaats. Ook dat heb ik afgeleerd."

Pieters voegt toe dat het Woord van God op verschillende manieren in mensenharten kan landen. "Heel lang geleden hoorde ik een preek in Ede. Ik was het er totaal mee oneens. Naar mijn mening hield de prediker mensen voor het lapje. Ik was helemaal verontwaardigd. Er werd geen onderscheid gepredikt. Toen ik de kerk uitliep, sprak ik een oudere, godvrezende vrouw. Zij had niet met theologenoren geluisterd en was door de verkondiging opgebouwd. Bij haar was de preek binnengekomen. Zij had een goede dienst gehad en was gezegend. Dat is het mooie van de prediking. De uitwerking ligt in Gods handen."

Op de vraag wat hij vandaag de dag als een gevaar beschouwt, komen er twee zaken bij de dominee naar boven. "Allereerst gewenning aan het Woord. Het geloof dat God genadig is, kan routine worden. Maar Jesaja 66 zegt dat we voor Hem moeten beven. Ten tweede zie ik een politiek correct willen preken, zodat je niemand tegen de haren instrijkt en de pers niet over je heen krijgt. Diverse collega’s hebben de landelijke pers gehaald door omstreden uitspraken in hun plaatselijke kerkbode. De vraag is: trekken we er ons wat van aan of niet? Het antwoord is ‘ja’ en ‘nee’. Predikanten kunnen er door nuances alles aan doen om te voorkomen dat we verkeerd worden begrepen. Tegelijkertijd mogen we voor onze overtuiging uitkomen."

Genoeg redenen voor ds. Pieters om als predikant het Evangelie luid en duidelijk nog lange tijd te laten klinken vanaf de kansel. Aan zijn enthousiasme ligt het niet. "Ik leef om te preken," aldus de predikant.