“Je ziet bij popgroepen dat mensen hun ziel aan de duivel verkopen in ruil voor tijdelijke rijkdom. De duivel heeft ook krachten, dus ik geloof zeker dat hij bij kan dragen in het succes van muzikanten. Vanuit die gedachte stond ik zelf ooit in een moeilijke periode op het punt om te zeggen: ‘Satan, hier ben ik, ik geef mijn leven aan jou.’ Ik dacht even dat de duivel misschien een beter leven in petto had dan God”, vertelt Willem van Slooten uit Zutphen. Naar aanleiding van
het interview met pastor Christian Tan over de groei van Leef! Zutphen, afgelopen zomer, interviewen we mensen die in de kerk tot geloof gekomen zijn.
“Ik groeide op in een traditionele kerk, waarin ik angstig was voor God. Ik was bang voor mijn zonden en ik dacht dat God me onderuit wilde halen.” Toch had Van Slooten al flarden van God gezien in die tijd. “Ik zat als kleine jongen een keer in mezelf te bidden in de kerk. Ik zei: ‘Als ik in de hemel kom, wil ik graag zes snoepjes tijdens de kerkdienst.’ Plotseling gaf iedereen om me heen mij een snoepje en had ik er precies zes, haha!”
Van Slooten ging namens defensie naar Irak. Daar trof hij veel ellende aan. Het zorgde ervoor dat zijn wankele Godsbeeld slechter werd. Hij keerde zich van God af. “Ik wilde me richten op de tegenstander van God. Ik dacht dat de duivel misschien mij geluk wilde geven, een goed gevoel, een leuke vriendin. De duivel kon me misschien iets meer bieden dan het dieptepunt waarin ik me begaf.”
“Uiteindelijk na wikken en wegen durfde ik het toch niet aan. Het zou me op lange termijn waarschijnlijk alleen maar ongeluk opleveren. Toen ik terug kwam uit Irak zocht ik de kerk weer vaker op. Het was Leef! in Zutphen waar ik kwam. Dat was confronterend, het licht van God was erg warm maar ook fel. Ik stond het ene moment in de kerk op punt om hard weg te rennen. Op het andere moment wilde ik me warmen aan Gods liefde.”
“De gemeente Leef! had een trainingsschool voor discipelschap. Ik ging daar heen. Het waren meerdere avonden en een weekend. Daar vroeg iemand me: Kies je nou voor Jezus, of niet? Wat wil je nu? Ik dacht: ‘Ten diepste is dat wel wat ik wil.’ Toen hebben we het zondaarsgebed gebeden. Alles veranderde opeens! Ik liep naar buiten en was radicaal wedergeboren. Mijn ogen stonden anders, de angst die ik had was weg, ik begreep God! Nog voordat ik het kon voelen, wás het er. Ik kon opeens de hele dag Bijbellezen, bidden en van God getuigen. Ik ging mee naar conferenties. Vroeger liep ik voorop in de kroeg – ik was het meest dronken en het meest gek – en nu liep ik voorop bij conferenties.”
“Ik ben niet de enige die bekeerd is binnen Leef!. De gemeente heeft een zalving om mensen van buiten aan te trekken. Meer dan honderd mensen zijn er de laatste jaren tot geloof gekomen. Op dit moment zit ik in het gebedsteam om deze mensen te helpen. Ik ervaar dat God mijn ogen opent om te zien of mensen emotioneel of geestelijk gebonden zouden kunnen zijn. Met die inzichten kun je leugens van de duivel ontmaskeren. Bijvoorbeeld dat mensen denken dat ze niet aardig gevonden worden, of lelijk zijn. We zetten deze mensen vrij in Jezus naam. Ze aanvaarden God in hun leven, het meest fantastische geschenk dat er is.”
Praatmee