"Als iemand ernstig ziek is, zegt de ‘geciviliseerde’, westerse christen: ‘God heeft er een plan mee. Zijn wegen zijn anders dan onze wegen.’ Daarmee stel je God verantwoordelijk voor  kanker of andere ziekten. God heeft mij tijdens de periode dat ik kanker had, laten zien dat dit niet zo is," vertelt Hugo Van Leemputten, die op wonderlijke wijze genas van een terminale vorm van kanker. In zijn boek ‘Genezen van kanker’ van Uitgeverij Gideon wil hij christenen ervan doordringen dat ze (ernstige) ziekten nooit hoeven te aanvaarden. CIP.nl sprak met hem.

Van Leemputten was 27 jaar toen hij last kreeg van een abces in zijn mond. Die genas niet na een paar kuren antibiotica. "Er werden foto’s gemaakt en ik voelde al: dit is mis. De artsen zeiden echter niets. Alleen dat ik verder onderzocht moest worden. Ik kwam achter de waarheid toen we een brief van de specialist aan de huisarts openden: ik had kanker! Onze huisarts bevestigde dit."

"Zo’n diagnose komt erg hard aan. Inger - mijn echtgenote - en ik huilden samen. Inger zei: ‘We hebben het goede van God aangenomen, nu nemen we het kwade erbij.’ Later kwamen we tot het inzicht dat kanker niet van God komt en dat we het dus niet hoeven te aanvaarden."

"De berichten werden met de dag slechter. Uiteindelijk vertelde de arts dat ze alles zouden proberen om m’n leven te verlengen, maar genezing zat er niet in. ‘Ik heb toch nog wel een jaar te leven?’, vroeg ik. Hij kon het niet beloven. ‘Ik heb toch nog wel zes maanden?’ Ook dat kon hij niet beloven. Toen ik vroeg of ik nog twee maanden had, zweeg hij."

Vrij snel raakte de vrouw van Hugo, Inger, er diep van overtuigd dat Hugo zou genezen. Ze was er zo zeker van dat ze een foto nam van Hugo in de tuin toen hij erg ziek was en zijn haar uitviel, omdat anders later niemand zou geloven dat hij er zo slecht uitgezien had. 

Hugo heeft altijd een sterk geloof gehad in Goddelijke genezing. "Ik had altijd geloof voor Jan en alleman, maar bij mezelf was het toch moeilijker." Desondanks gingen Inger en Hugo in België op zoek naar mensen, die wonderlijk genezen waren. "We vonden niemand. Een vriend vertelde ons van een vrouw uit Nederland die genezen was van een terminale borstkanker in een samenkomst van Kathryn Kuhlman in Amerika. Deze vrouw, Martie Haaijer, hield nu zelf genezingssamenkomsten in Nederland."

"Samen gingen we erheen. Ik dacht dat ik in een christelijke loterij terecht gekomen was. Martie kreeg woorden van kennis en enkele mensen genazen van de meest uiteenlopende kwalen. Soms kleine kwalen, waar je gerust 100 mee zou kunnen worden. Ik had kanker en zou niet lang meer leven. Op het einde van de dienst kwam ze nog terug en zei dat God haar nog zei dat er iemand genas van impotentie. Toen dacht ik helemaal dat ik zou ontploffen. Zoiets kleins."

Teleurgesteld en gefrustreerd ging Van Leemputten naar huis. Hij keek de dood in de ogen, terwijl mensen met bij wijze van spreken een stijve arm wél werden genezen. Volgens Hugo raakt dit aan een essentieel punt. "Veel christenen gooien alles weg omdat God niet doet wat zij willen of verwachten. Ik besloot te blijven vasthouden aan God, ook al begreep ik niet waarom mensen van niet levensbedreigende kwalen wél werden genezen en ik met die kanker niet op dat moment. Ik besloot te geloven dat God zei: 'Ik ga je genezen, maar doe het op Mijn manier.'"

En Hij deed het op Zijn manier, stap voor stap, en genas Hugo niet alleen lichamelijk maar ook innerlijk, zo valt te lezen in het boek. Hugo leerde God kennen als "een liefdevolle Papa, die voor Zijn kinderen zorgt en niets liever wil dan dat zij genezen." Want zo benadrukt Hugo, Jezus is niet alleen degene die mensen verlost van zonde en de dood, maar ook van ziekte.

Net voor z’n 28e verjaardag kreeg Hugo z’n eerste voorbereidende chemo. Als het even kon, mocht hij z’n laatste verjaardag thuis 'vieren'. "Ik ging naar huis, maar een feest was het niet! Een vriend vroeg die dag: 'Hugo, wat heeft God voor jou gedaan?' Ik antwoordde boos: 'Hij heeft niks gedaan. Ik heb kanker en ik ga dood.' Toch bleef die vriend doorvragen. Hij zei: ’We hebben eerder gebeden voor die pijn in je mond. Hoe is het met die pijn in je mond?’ Plotseling realiseerde ik me dat de pijn in mijn mond weg was. En tegen de avond waren alle  zichtbare gezwellen in m’n mond ook verdwenen."

In het ziekenhuis liet hij later die avond naar z’n mond kijken en tot grote verbazing van de arts waren de gezwellen weg. De professor verzekerde hem een paar dagen later dat dit normaal was – hoewel ze vooraf duidelijk gezegd hadden dat ze enkel de kanker konden proberen af te remmen. Het duurde nog een tijd voor Hugo de beslissing nam om te stoppen met de chemo omdat hij er echt van overtuigd was dat God hem genezen had; iets wat onmogelijk zou kunnen volgens doktoren. Daarom lieten ze hem ook nog maandenlang naar het ziekenhuis komen ter controle. Maar wat zij voor onmogelijk hadden gehouden bleek toch te zijn gebeurd. "Ik ben genezen van kanker. Er bleek echt een wonder te zijn gebeurd. De doktoren snapten er niks van."  

Na z’n genezing werd Hugo geconfronteerd met een grote frustratie: Waarom genas ik nou wel en zoveel anderen niet? Samen met Inger ging hij op zoek naar Bijbelse antwoorden. Uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat God mensen wil genezen. “Tegelijkertijd zagen we ook dat dit niet gebeurde. In de tijd van Jezus en van de eerste discipelen waren genezingswonderen een normale zaak. Door de eeuwen heen lijkt de kerk deze waarheid verloren te zijn. Wij geloven, zien en verwachten dat dit hoe langer hoe meer terug open bloeit." 

"We zijn realist genoeg om te zien dat niet iedereen geneest maar ontslaat ons dat van de verantwoordelijkheid om te getuigen van Zijn wil om te genezen zodat de ontelbare zieken daar iets mee kunnen? We zullen verplicht zijn, zolang de aarde draait, om te gaan met dit spanningsveld. De vraag waarom sommigen niet genezen is voor ons een open vraag waar we onmogelijk goedkoop mee kunnen omgaan. Een deemoedige “ik weet het niet” is dan ook wat ons rest.” Maar toch staat het vast: de Bijbel spoort aan te bidden voor zieken, opdat ze genezen zullen worden.

"Tot op vandaag vertel ik overal waar ik kom wat God mij leerde in en door mijn genezingsproces heen en ik help daarmee heel wat mensen om ook voor hun leven genezing te gaan ontvangen en het door te geven aan anderen. Ik, mijn team en de mensen van onze kerk bidden overal waar ze komen voor de zieken, geven door wat we zelf leerden en zien heel veel mensen genezen. Maar ook mensen niet. De nauwe samenwerking met twee artsen in ons team maakt dat geloof en wetenschap hier weer hand in hand kunnen gaan. Net zoals God het bedoeld heeft!"