"De preek is helemaal niet zo belangrijk, ontdekte ik in jongerenwerk. Een preek is het meest overschatte onderdeel van een kerkdienst. Het gaat erom wat er na een preek gebeurt, in gesprekken met mensen, in waar zij ervaren: hier moet ik iets mee. Het gaat erom dat mensen ervaren dat zij door God worden uitgedaagd en dat zij vervolgens elkaar stimuleren om die uitdaging vorm te geven in het dagelijks leven. Om die reden ben ik gestopt met preken, zoals mensen dat normaal van een voorganger gewend zijn." Aan het woord is Ron Becker. Hij is bijna vijf jaar voorganger bij Crossroads Rotterdam, een kerk met een "hoog pioniersgehalte". De kerk kent inmiddels geen wekelijkse kerkdiensten meer, zoals ze dat gewend waren. In plaats daarvan komen er groepen christenen wekelijks bij elkaar die deel uitmaken van een missional community.

Voorheen probeerde Crossroads Rotterdam zo aantrekkelijk mogelijke diensten te organiseren. Ron: "We waren een hippe kerk, met jonge mensen, goede muziek, gelikte preken. We trokken wel veel mensen aan. Maar dat waren vooral andere christenen. Er kwamen wel wat mensen tot geloof, maar dat waren er echt heel weinig. We hadden zelfs geen deelnemers voor de Alpha-cursus. De alarmbellen begonnen te rinkelen toen we erachter kwamen dat eigenlijk niemand daar problemen mee had, dat er geen niet-kerkelijke mensen tot geloof kwamen."

Er werden uiteindelijk

veranderingen in gang gezet

. Al kwamen die niet zomaar uit de lucht vallen.

De toenmalige manier van kerk zijn resoneerde voor het gevoel van Ron – en veel mensen in de kerk – namelijk

al een tijdje niet meer. Al wilden andere mensen in de kerk er liever aan vasthouden. Ron: "We kwamen erachter dat discipelschap niet nog meer boeken lezen is, preken downloaden of nog een keer naar de kerk gaan. Discipelschap is nagaan: ‘Wat zegt Jezus tegen mij en wat ga ik er concreet mee doen? Wij zijn daarover gaan nadenken en nu tot een andere manier van kerk-zijn gekomen."

"Het denkproces werd aangewakkerd toen iemand me vertelde dat ze de preken hoorde, de Bijbelteksten en appellerende uitspraken opschreef en er mee aan de slag ging. Het laatste wat zij kon gebruiken was een week later een nieuwe preek er overheen. Het kostte haar doorgaans zo’n 4 weken om alles een plek te geven. Dat gold eigenlijk voor meer mensen. Dat riep de vraag op: 'Wat is onze impact? Moeten we wel doorgaan met de huidige vorm van kerk-zijn?" 
Ron gaat verder. "Als je iedere week een preek hoort, dan dringen de preken uiteindelijk

niet echt tot je door. Het lukt je binnen een week niet om de vertaalslag van die preek te maken naar het dagelijks leven.  Dat heeft namelijk tijd nodig, het is een proces. Christenen worden vaak overladen met theoretisch onderwijs. Er wordt vergeten dat een preek realiteit moet worden in je leven. Wanneer je alleen maar geestelijk gevoed wordt, zonder in actie te komen, dan ontwikkel je een geestelijke obesitas."

Crossroads is vandaag de dag

bezig een missionaire gemeenschap te worden, onderverdeeld in community's rondom een missionaire gedachte. Zo kun je denken aan community's, die zich specifiek richten op zorg voor armen, jongerenwerk of kunst. Mensen sluiten zich aan bij de community waar ze het meest enthousiast over zijn of richten er zelf een op.

Iedere community is actief op zijn of haar terrein en

zoekt elkaar wekelijks op om studies te houden rondom thema's.

Om de vier weken ontmoeten alle community's elkaar gezamenlijk tijdens een gezamenlijke bijeenkomst. Daar bemoedigen en

bidden ze met elkaar, wordt er gezongen en muziek gemaakt en horen ze van elkaars ervaringen."

Het vormen van een community rondom een missionaire nood of passie is voor Becker de kern van waar zij als kerk naar toe wil

. "We zijn gewend dat kerk-zijn betekent dat je naar de kerk gaat op zondag," besluit hij. "Je gaat alleen

niet naar de kerk, je bent de kerk. Wij geloven dat kerk-zijn betekent dat je het onderwijs van Jezus zoveel mogelijk in praktijk brengt. We willen mensen helpen om bij hun missionaire passie te komen. Iedereen heeft zo’n passie van God gekregen. Dat is iets waar iemand al lang van droomt om te gaan doen: zorgen voor de armen, optrekken met jongeren.

Het is mooi om te zien wanneer

die passie wordt omgezet in daden

. Dat gebeurt wanneer mensen stappen gaan zetten in datgene wat God bij hen in gang heeft gezet. Zo kunnen we de wereld transformeren, om te beginnen in Rotterdam."