"Niet bij de ingang van de tabernakel blijven staan"
"Naast het feit dat we lauw zijn geworden in het sluiten van heilloze compromissen bemerk ik ene zekere 'verkleutering' in de zondagse verkondiging. De apostel Paulus zegt in zijn brieven dat hij ernaar verlangt om de gemeente tot volwassenheid te brengen. Doordat de kennis meer en meer ontbreekt is er te weinig geloofsgroei bij veel gelovigen. Wie leest voor zichzelf in zijn of haar stille tijd de diepe inhoud van de brieven van Paulus? Laten predikanten weer dienaren van het Woord worden. Laten zij de rijke schat van Wijsheid die in de Levende Christus is uitgedrukt zich eerst zelf eigen maken. Wandelen met Hem in het licht! Ik zou wensen dat kerkeraden hun predikanten bevragen of daar voldoende tijd voor is. In de volledige wapenrusting van God is de oefening van het zwaard van de Geest van levensbelang. Of zijn we met een dun aardappelschilmesje, dat al bot geworden is, al snel tevreden?" Dat vraagt Ds. Jelte Alma zich af in een interview met CIP.
Toen Alma, die op zijn zeventiende tot geloof kwam net in zijn nieuwe gemeente stond, werd hij door jongeren uitgenodigd om naar een lezing van Paul Washer te komen: "Ik heb toen letterlijk mijn ogen uitgekeken. Wat een jonge mensen en wat een prediking. Ik ontdekte in de persoon van Washer voor het eerst de geestelijke werkelijkheid van het gebroken zijn voor God. Vlak daarvoor had ik persoonlijk een doorbraak ervaren op het terrein van de verleiding tot onreinheid. Het was de overwwinning die er is, door een verbond te sluiten met je ogen. Het bijzondere is dat de Heilige Geest in diezelfde periode me de ogen opende voor het onderscheid tussen geest, ziel en lichaam. Zo mag ik getuigen dat de Heere door Zijn Geest op Zijn tijd me heeft willen wijzen op dit onderscheid. Door de geestelijke aanvaarding van dit onderscheid heb ik mogen ervaren dat Gods Geest permanent in mijn menselijke geest woont. Door die permanente inwoning is zowel mijn ziel als mijn lichaam daaraan ondergeschikt, dat heeft me geleerd om de vrijheid te gaan staan."
Iedere laatste maandagochtend van de maand komt de predikant met een klein aantal voorgangers en andere predikanten samen. "Naast het lezen, overdenken van Gods Woord, zingen en bidden we voor elkaar. Daarnaast is er het gebed voor Alblasserwaard. We bidden of de Heilige Geest de hemelen wil scheuren om met name de traditionele korst te verbreken. Deze korst is onder andere de grote heilsonzekerheid die er is om Christus te mogen aannemen. Ik zou het zonde willen noemen als mensen hun leven lang worstelen of het heil in Christus wel of niet voor hen is. In een preek heb ik deze tobberij wel eens vergeleken met de opbouw van de tabernakel. Velen in de kerk blijven hun hele leven bij ingang van de tabernakel staan. Zo nu en dan werpen ze een blik naar binnen, maar zelf naar binnengaan door die ruime poort is een stap te ver. En als mensen de vrijmoedigheid hebben om binnen te gaan, blijven ze staan bij het brandofferaltaar. Terwijl we ons mogen laten reinigen door het koperen wasvat. En sinds Pinksteren mogen we zelfs de tent der samenkomst binnengaan. We mogen eten in het Heilige van de toonbroden en ons laten verlichten door de gouden kandelaar. Als gebedsgroep bidden we voor een geestelijke doorbraak zodat er vrijmoedigheid magkomen."
Praatmee