God kon niemand vinden die bad voor Zijn volk
In het boek Ezechiël lees je dat God in die tijd tevergeefs naar voorbidders zocht. Er waren geen mensen die het in hun gebeden voor het volk Israël opnamen. Het volk Israël was van God afgeweken. Men bad tot andere goden.
Er waren toen geen bidders meer. En al helemaal geen voorbidders.
Lees maar: ‘Ik heb gezocht naar iemand die een muur om de stad kon bouwen, die voor het land in de bres wilde springen opdat het niet zou worden vernietigd – maar zo iemand heb ik niet gevonden’ - Ezechiël 22:30.
Wat is een voorbidder? Een voorbidder is iemand die niet alleen bidt voor zichzelf, maar ook voor een ander.
Dat kunnen ouders zijn die bidden voor hun kinderen. Dat kan een gemeente zijn die bidt voor de zieken. Een kerk die bidt voor de wereld.
Je doet het, omdat die ander niet in staat is om te bidden. Door ziekte, door ouderdom of juist omdat die ander nog veel te klein is. Maar het is ook mogelijk dat de ander niet wil bidden.
Voor een ander bidden.
Verhalen over mensen die dat doen, komen in de Bijbel regelmatig voor. Beroemd zijn de voorbeden van Abraham voor de stad Sodom. Mozes bad voor zijn eigen volk.
Maar ze zijn niet de enigen. Bidden voor een ander hoort bij het geloof.
De grootste voorbidder is natuurlijk de Here Jezus. Hij deed dat, toen Hij op aarde was. Maar er staat ook geschreven dat Hij in de hemel nog altijd voor ons bidt.
Een heel mooi Bijbelgedeelte dat daarover gaat, is Romeinen 8. Daar staat: ‘Christus Jezus, die gestorven is, meer nog, die is opgewekt en aan de rechterhand van God zit, pleit voor ons’ (Romeinen 8:34).
Als je aan mensen vraagt wat Jezus voor ons heeft gedaan, hoor je vaak als antwoord dat Hij voor ons gestorven is aan het kruis. Maar daarmee was Zijn werk niet af. Het gaat nog altijd door. In de hemel bidt Hij voor ons. Nog altijd.
Dat vers uit Ezechiël is een heel tragisch vers. God zocht en zocht, maar kon niemand vinden die bad voor Zijn volk. Dat is erg, dat is verschrikkelijk! Het getuigt van de grote geestelijke armoede van Israël tijdens de ballingschap.
‘Ik zocht naar iemand die in de bres wilde springen...’
Weet je wat een bres is?
Een bres is een opening in de muur of wal van een vesting, ontstaan door kanonvuur, een mijn of (vroeger) een stormram. Als de bres groot genoeg was, konden de belegeraars overgaan tot een bestorming. Ze klommen door de bres naar binnen.
Muren die ons beveiligen, kennen we niet meer. Maar er zijn nog wel veel figuurlijke bressen in onze tijd: in gezinnen, in families, in de samenleving. Wie gaat er vandaag de dag in de bres staan, juist op die plek waar we heel zwak zijn? Wie helpt mee met verdedigen?
God zoekt voorbidders, ook nu.
Dat is bidden voor een ander. Samen bidden. Voor de kerk, voor Nederland, voor de wereld. Voor elkaar.
God is nog steeds op zoek.
Stel jij je ook beschikbaar?
God wil ons gebruiken.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee