Pim werd vanuit Zeeland geroepen om God te dienen in Ethiopië
“We zien een erg grote honger naar Bijbels en Bijbels onderwijs onder jongeren in Ethiopië. En we staan er elke keer weer verwonderd van hoe God mensen op ons pad brengt.” Nadat Pim Marijs in Zeeland opgroeide in een fijn, christelijk gezin, voelde hij zich door God geroepen om als zendeling aan de slag te gaan. In het Afrikaanse land Ethiopië maakt hij bijzondere dingen mee. Met CIP.nl deelt hij een aantal indrukwekkende ervaringen. Ook vertelt Pim over de impact van de coronacrisis.
Hoe kwam het Evangelie bij jou tot leven en is je roeping naar Ethiopië tot stand gekomen?
“Ik ben opgegroeid in een fijn christelijk gezin in Zuid-Beveland, Zeeland. Daar voelde ik me al vanaf kinds af aan aangetrokken door het geloof. Het evangelie kwam al vroeg tot leven voor mij als kind. Door werkzaamheden van mijn vader en mijn opa in de lokale zendingscommissies, kwam ik al snel in aanraking met het begrip ‘zending’. Ik was nog erg jong toen ik voelde dat God me riep voor de zending. Ik had op dat moment nog niet zoveel idee wat de zending precies inhield, maar ik was overtuigd dat ik daarin werd geroepen. Ik wilde het evangelie brengen op plaatsen waar mensen Jezus nog niet kennen.
Toen ik na de havo een studiekeuze moest maken, heb ik gekozen voor de landbouw, omdat ik geloofde dat ik het werk in deze sector kon combineren met zendings- of evangelisatiewerk. Ik heb me met de studie gericht op internationale landbouw, omdat ik geen toekomst zag voor mezelf in de Nederlandse landbouw. Door mijn studie kwam ik in verschillende landen terecht en uiteindelijk heb ik in 2009 een stage gedaan in Ethiopië.
Ondertussen had ik ook mijn huidige vrouw ontmoet. Gerdine is opgegroeid in Nigeria in een zendingsgezin. Ze voelde ook de roeping om weer terug te gaan naar Afrika. We zijn in mei 2010 getrouwd en hebben in oktober een reis gemaakt naar Ethiopië. Tijdens ons bezoek aan Ethiopië kreeg ik een baan aangeboden in de landbouw. We hebben toen besloten te verhuizen naar Ethiopië. We hebben voor verschillende projecten mogen werken en zo ervaring opgedaan. Onze visie vormde zich steeds meer en we werden steeds meer geleidt naar kerk- en evangelisatiewerk in combinatie met ontwikkelingswerk. Door het leven en werk in Ethiopië werd mijn geestelijke leven steeds meer verdiept, werd mijn roeping in Gods koninkrijk steeds duidelijker en kreeg ik het verlangen voor meer theologische onderbouwing en ben ik een theologiestudie begonnen, met afstandsonderwijs.”
Op welke manier maken jullie het Evangelie zichtbaar? Heb je daar een concreet voorbeeld bij?
“In afgelopen jaren hebben we verschillende activiteiten opgezet. We hebben op dit moment inloophuizen op twee locaties, waar we verschillende sociale projecten draaien. Zo ondersteunen we daklozen, alleenstaande moeders en gehandicapte en kwetsbare kinderen.
Ook werken we samen met een lokale kerk aan verschillende activiteiten op het gebied van evangelisatie en kerkondersteuning. Zo mogen we veel Bijbels verspreiden, geven we kerkleiders training op verschillende onderwerpen, ontwikkelen en vertalen we christelijke literatuur, zoals een kinderbijbel.
Samen met ons lokale team hebben de Kijk- en Luister bijbel van Laura Zwoferink vertaald in de Amhaarse taal en is deze gedrukt en wordt binnenkort verscheept naar Ethiopië.”
Kun je aan de hand van een indrukwekkende ervaring delen hoe je God in de afgelopen tien jaar in Ethiopië aan het werk hebt gezien?
“We zien Gods werk dagelijks om ons heen. In bescherming op de gevaarlijke weg bijvoorbeeld. Twee jaar terug kregen we met onze auto een ongeluk en lag de auto op z’n kant. We waren allemaal ongedeerd, God spaarde ons hierin. Verder ervaren we dat God heel dichtbij is en juist op de momenten waarin je van andere kanten geen hulp kunt krijgen of verwachten. Onze oudste dochter werd met een spoedkeizersnee geboren in een lokaal ziekenhuisje waar geen couveuse was, ze was net aan twee kilo. God heeft haar gespaard en ze is een gezonde dochter van 9 jaar nu. Ons jongste zoontje werd ook met complicaties geboren waarbij moeder en kind beiden hadden kunnen overlijden, ook toen heeft God leven gespaard! Er waren situaties waarbij we nog één dag hadden om een verblijfsvergunning rond te krijgen, of anders moesten we die avond het land uit. Tegen sluitingstijd van het overheidskantoor konden we alleen nog maar bidden, en opeens kwam er een medewerker die het process doorzette voor ons en we de verblijfsvergunningen toch nog kregen. God heeft al zoveel wonderen in ons leven en werk hier gedaan dat het er teveel zijn om op te noemen! Het leven is hier niet altijd makkelijk en we hebben in de afgelopen tien jaar al heel wat tegenslagen gehad. Maar altijd bleef God getrouw.
Onze visie is om Gods Naam te zien verheerlijkt worden in de mensen om ons heen in Ethiopië.
Het lokale team van Pim Marijs
Het is een zegen en enorme bemoediging als we vruchten op het werk mogen zien! Zo kwamen we een keer in contact met een meisje van 23 met een dochtertje van 8. Ze zijn beiden HIV positief en hebben een verdrietige geschiedenis. Ze groeide op in een streng Ethiopisch Orthodxe gezin en was erg fel tegen het protestantse geloof. Na intensief begeleiden door ons en ons team zagen we het meisje opbloeien. We zien dat God in haar leven werkt doordat ze meer open staat voor het evangelie en nu mag ze één van onze medewerkers zijn. Ze is meer gedreven dan wie dan ook en zet zich volledig in, en mag ook getuigen van Gods liefde in haar leven!
We zien een erg grote honger naar Bijbels en Bijbels onderwijs onder jongeren in Ethiopië. We zijn zo dankbaar dat we hierin kunnen ondersteunen, door Bijbels te kunnen geven. De mensen zijn zo ontzettend blij om na al die jaren uiteindelijk een eigen Bijbel in handen te hebben.
We staan er elke keer weer verwonderd van hoe God mensen op ons pad brengt. Aangrijpende verhalen van mensen die hun weg vonden naar Addis Alem. Evangelisten die dagenlang onderweg zijn om een aantal Bijbels op te halen, gehandicapte kinderen die thuis op de grond op een matje lagen en nog nooit uit huis waren geweest, lokale kerken waar nog nooit een training was gegeven voor zondagsschoolmedewerkers, kinderen van 12 die nog nooit naar school zijn geweest, kerkleiders die geen enkele vorm van opleiding hebben gehad, zwangere moeders die hun kinderen voor adoptie weg willen geven omdat ze geen toekomst meer zien en ons op straat aanspreken en ga zo maar door.”
Ondanks het coronavirus hebben jullie besloten om in Ethiopië te blijven. Waarom en hoe gaat het met je vrouw?
“In de eerste plaats zien we Ethiopië als ons thuis. Natuurlijk hebben we in Nederland wel een bepaalde basis en veel familie en vrienden wonen. Maar we voelen ons meer thuis in Ethiopië dan in Nederland. God heeft ons hier een plek gegeven. Dit speelt zeker mee in de beslissing om hier te blijven. We weten dat de gezondheidszorg hier een stuk slechter is dan in Nederland. Al moeten we zeggen dat God ons in het verleden heeft laten zien boven de gezondheidszorg te staan, door keer op keer ons te helpen wanneer we problemen hadden mbt de gezondheid. En als God ons roept, geloven we dat Hij ook bij ons blijft, waar we ook zijn.
Juist nu in tijden van crisis voelen we de roeping om mensen te ondersteunen waar mogelijk. Juist nu in deze tijden is hulp zo hard nodig voor de mensen om ons heen. De kwetsbare mensen zijn door deze situatie alleen maar meer kwetsbaar geworden. En gelukkig kregen we ook middelen om deze steun te kunnen geven.
We werden onlangs wel opgeschrikt toen Gerdine ziek werd en de klachten erg leken op corona. We hebben toen contact opgenomen met het gezondheidscentrum. Ze werd toen samen met Jafeth (onze jongste) en onze hulp, met haar zoontje (die ook dezelfde klachten hadden) opgenomen in het quarantine-centrum. Ze heeft daar vijf dagen gezeten, totdat de resultaten van de test negatief bleken. Gelukkig zijn ze erna redelijk snel opgeknapt. Wel werden de feiten duidelijk dat het systeem erg slecht functioneerd en er erg weinig expertise is in de gezondheidszorg.
Op dit moment gaan de officiële getallen van de coronapatiënten wel hard omhoog. Toch zijn er meer slachtoffers door de economische gevolgen dan door het coronavirus. Mensen komen langs de poorten om te vragen voor een broodje of wat enjera (het lokale voedsel). Kinderen in kapotte kleren en smoezelige gezichtjes die bedelen om oud ijzer om in te ruilen voor geld. Moeders die hun kinderen willen geven omdat ze er niet meer voor kunnen zorgen en geen eten meer in huis hebben. Een jonge moeder die flauw viel toen ze opstond van bed toen we haar opzochten, omdat ze de hele dag geen eten op had, er stonden inderdaad lege pannetjes in haar kleine woon- en slaapkamertje. Natuurlijk is er altijd al nood geweest in Ethiopië, maar deze nood hebben we in de afgelopen tien jaar nog niet meegemaakt. Zoveel hulpaanvragen en zoveel nood. Dat gaat ieders menselijk kunnen te boven!”
Lees hier meer over het werk van Pim en Gerdine Marijs.
Praatmee